Ik las een boeiende bespreking van een reeks schilderijen, gebaseerd op bijbelteksten waarin de natuurlijke wereld centraal staat. Voorbeelden van zo’n teksten zijn Jesaja 43, 20:
De wilde dieren zullen mij eer bewijzen,
de jakhalzen en de struisvogels,
omdat ik water schep in de woestijn
en rivieren in de wildernis;
het volk dat ik heb uitgekozen, laat ik drinken.
Het zijn teksten waarin God de manier waarop mensen omgaan met de natuur, met de schepping, als toetssteen gebruikt voor hun rechtvaardigheid. Mensen worden door God beoordeeld op de manier waarop ze dieren, planten, de aarde behandelen.
We lezen misschien wat te gemakkelijk over dergelijke passages heen, gewend als we zijn om vanuit ons eigen perspectief naar de wereld te kijken en onszelf als voornaamste partner van God te zien. We zijn toch geschapen naar zijn beeld en gelijkenis? We zijn toch de rentmeesters van de schepping?
Maar wat als het God om meer te doen is dan de mens alleen? Wat als zijn zorg om de ganse schepping gaat en niet om die ene Homo sapiens soort? Wat als de ‘meester’ uit het woord ‘rentmeester’ zeer betrekkelijk blijkt te zijn? Dat is wat de kunstenaar, Josh Tiessen, ons te denken geeft in zijn werk. Lees er meer over in deze blog en/of ga meteen naar de site van de schilder om het werk te bekijken.
Bron: https://www.artrenewal.org/artists/josh-tiessen/7585