Een interessante blogpost, waarin de analogie wordt besproken tussen ondewijsonderzoek en onderzoek in de medische sector. Om een nieuw medicijn te testen, wordt niet alleen gekeken naar de (bedoelde) effecten maar ook naar de (meestal ongewenste) neveneffecten.
Doen we dat ook bij onderzoek naar effectief onderwijs, of naar de rol van welbevinden in onderwijs? Eigenlijk niet of nauwelijks, zeggen de auteurs. En dat zou wel eens een verschil kunnen maken in het debat tussen verschillende posities over wat een leraar nu best wel of juist beter niet zou doen.
Misschien komt het verschil vooral neer op waar je het meeste nadruk op wil leggen. Moeten we dan al dat onderzoek en die verhitte debatten maar laten voor wat ze zijn? Helemaal niet, lezen we op het einde van de blogpost. Daar wordt voor mij iets belangrijk aangegeven: het begrip “opportunity cost”.
Soms gaan we er van uit dat we voor een bepaalde strategie kunnen kiezen, ook al wordt die niet door wetenschappelijk onderzoek ondersteund, “omdat het toch geen kwaad kan”. Dat is een misvatting. Want: kiezen is verliezen. Als je voor één bepaalde aanpak kiest, heb je geen tijd meer om ook nog een alternatieve aanpak te benutten. Kies je voor een ineffectieve aanpak, dan verlies je dus kostbare leertijd voor je leerlingen. Dat is “opportunity cost”.
Hoe je onderwijs geeft, wordt bepaald door je keuzes als leraar. En die keuzes kan je maar best goed overwegen, door zowel bedoelde effecten als ongewenste neveneffecten te bekijken.
Lees meer:
Always Have Downsides: “Side Effects” in Education Research |Education & Teacher Conferences
— Lees op www.learningandthebrain.com/blog/upsides-always-have-downsides-side-effects-in-education-research/