Over God wordt vaak gesproken als iemand of iets dat naast de natuurlijke wereld staat. Gelovigen gaan dan nadenken over hoe ze zich God moeten voorstellen (want hoe kan God handelen in de natuurlijke wereld als hij er niet toe behoort?, ongelovigen argumenteren dat zoiets niet kan (want er is niets buiten de natuurlijke wereld!).
Rohr – opnieuw met de brede pen schrijvend – houdt het eenvoudig voor ons. Wat ons echt inspireert, wat ons ook op moeilijke momenten gaande en staande houdt, daarin kunnen we God ontmoeten. Het gaat om een persoonlijke ervaring, en theologisch valt er nog wel wat meer over te zeggen, zoals Rohr ook aangeeft. Maar de basisgedachte die hij meegeeft, vind ik wel mooi: “God is clearly humble and does not seem to care who or what gets the credit.”
Het geeft misschien een extra dimensie aan het gegeven dat voor christenen God zichtbaar mens is geworden in een kind. Maar misschien beleef jij Kerstmis anders. Voor God geen probleem 😉
